dinsdag 16 mei 2017

Het campingleven

Het is erg lang geleden dat we 6 dagen op een camping waren. Nu, door het gedwongen wachten tot de Forddealer tijd heeft de auto te repareren  ervaren we dat weer eens.
Nou hebben we geluk..we hebben een prima plekje, met zoveel zon of schaduw als we wensen. Redelijk  sanitair en heel veel rust. De twee Nederlandse ouwe stellen die er zijn groeten niet eens, heel rustige, gezellige mensen dus.  Die zijn nu fietsen, maar het heeft heel wat voeten in de aarde gehad.. welke tas mee, en het verbergen van alle waardevolle spullen.. want achter elk bosje hier kunnen wel eens misdadigers zitten wachten tot ze weg zijn..  de grootste vraag zal zijn: is dat stel met dat gele autootje wel te vertrouwen, die zitten zo te kijken. .. 
zo dadelijk zullen we onze slag slaan. 

Zelfs het dorp ligt te hoog om heen te rijden, dus onze enige activiteit buitenshuis (buitens camping) is naar de Intermarche..voor  ons dagelijks brood moeten we hier in het zweet des aanschijns,  in de zon er op uit... het scootmobieltje ging wel protesteren..elke dag weet dezelfde weg heen en terug. Maar nadat Martin hem even stevig onder handen heeft genomen, heeft ie weer beterschap beloofd. 
We vervelen ons niet.. elke dag nieuwe mensen... die grote dikke camper die een plaats reserveerden , er zijn 3 van de 50 plaatsen bezet.... . Je weet maar nooit... en weer weg scheurde om ergens te gaan eten, want zelf koken doen ze niet... maar ja..wij wisten inmiddels wat zij niet wisten.. je kunt in dit dorp nergens eten.. Nou..zij wel, als je maar betaalt... 
De intermarché bleek toch de enige mogelijkheid met kant en klaar maaltijden. 
Dat vinden we leuk...
 
Leedvermaak ook bij die echte kampeerders die een nieuwe de Waaard tent gekocht hadden, maar nog niet uitgeprobeerd hebben.. Het eerste uur de ingehouden  ruzies, maar daarna niet meer ingehouden kunnen worden...niet   op of om kijken, boos op de fiets stappen om ergens te eten. Werd dus ook niks..  En tja.... wat zullen ze een gezellige vakantie hebben... ..of komt het toch nog goed? 

Er zijn natuurlijk ook erg aardige mensen.. Voor brabantse fietsers die onderweg zijn naar Compostela  (die vertrouwden ons wel) nemen we een fietskarretje, een grote matras en een tas vol spullen mee naar Brabant. Ze wilden die veel te veel meegenomen spullen ( herkenbaar probleem..) in Lourdes achter laten. 
Daar leek ons geen zegen op te rusten.. ze hadden zich niet goed genoeg gerealiseerd dat het fietsen met te veel spul wel vermoeiend was in de bergen.. nou fietsen we wel niet, maar niet echt goed voorbereid op vakantie gaan overkomt ons ook... 

Nog een uurtje en dan komen de nieuwe kampeerders aan en begint voor ons de gratis voorstelling weer altijd spannend!