De afgelopen dagen hebben we onze sociale contacten weer eens opgepoetst. In de tuin is er minder kans op besmettingen, en tuinen en tuintjes hebben we gezien...en de bijpassende bewoners.
Maar daar maken we uiteraard geen blog over ...
Een uitzondering voor afgelopen zondag.
Onze Zweedse buurvrouw Mirthe heeft ouders in Duizel.
Zij zijn ook tot onze bekenden kring gaan horen.
Arjan en Jaqueline hebben een hoveniersbedrijf . Met veel grond..aan een vennetje...
En met een dochter en schoonzoon die een camping in Zweden hebben is het niet zo gek dat ze zijn gaan denken
over een camperplaats. In de loop van de jaren zou dit een mooie aanvulling kunnen zijn op hun pensioen.
Zij houden van kamperen, van mensen en wonen in een mooi gebied.
Ze droomden er al tijden van, dit jaar hebben ze de zaak aangepakt, de schop ging de grond in.
Op hun camperplaats geen buitensport aktiviteiten.... vooral rust....
Vandaag gaan ze open, gister mochten we even kijken..
Wat een mooi plekje.. de hovenier won het vaak van de zakenman..heel veel ruimte, grote plekken..
De spiegels hingen gistermiddag nog niet, maar vandaag vast wel...
we hopen en wensen dat het veel drukker en net zo rustig is over een paar weekjes.
we missen ons campertje..anders waren we blijven slapen. Vooral om samen een wijntje te drinken...
Maar..eerlijk is eerlijk... hun eigen tuin is veel en veel mooier dan de camping.
Maar dat duurt niet lang meer..als daar alle struiken en planten ingegroeid zijn wordt het net zo'n paradijs...
En dan, na een paar genoegelijke uurtjes weer terug naar ons eigen balkonnetje.
Voelt toch als een beetje behelpen....ondanks de mooie plantjes!
