Een ander perspectief...

In 2015 zagen we in het Noord Brabants museum werk van David Hockney. We mochten daar foto's maken, waren erg onder de indruk van deze vrolijkheid. En het wisselend perspectief. Het kan nooit kwaad eens met een ander oog de wereld te bekijken. 

We hebben uiteraard een museum jaarkaart. En op de ov jaarkaart “vrij reizen dagen” 

't Was er nog niet van gekomen. En gisteravond bedachten we dat we eigenlijk graag naar de tentoonstelling van deze man wilden gaan. 

Maar ja... het van Gogh museum..altijd zó druk..... en, Amsterdam is niet onze favoriete stad, eerlijk gezegd.. 

Er gaat immers niks boven Eindhoven..( beetje overdrijven mag van Hockney vast.)

Maar wonder boven wonder..we konden er terecht..er waren nog een paar kaartjes voor 12.15 ! 

.

Even over 9 zitten we in de trein, en al voor  11 zitten we aan de koffie in het stedelijk..  20 minuten later in het volgende koffietentje..dat is het nadeel van zo'n “tijdslot”. Er is genoeg te zien..stoeten buitenlanders, schoolklassen vol zien we in meer of mindere mate gedisciplineerd wachten op hun beurt.... 

Het is kil..te optimistisch zijn we vanmorgen vertrokken...  de zon die in Eindhoven in de kamer scheen is verdwenen achter een kille mist.beetje te voorbarig trui thuis gelaten! 

Rond 12 uur bij het van Gogh, we mogen direct naar binnen,,

Een niet te missen visueel spektakel. Nooit eerder werden de raakvlakken tussen David Hockney en Vincent van Gogh zo groots en kleurrijk in beeld gebracht. De tentoonstelling 'Hockney - Van Gogh: The Joy of Nature' is nu te zien. David Hockney en Vincent van Gogh: ze komen uit verschillende tijdperken, maar de overeenkomsten tussen de twee zijn groot. Beide kunstenaars schilderen het landschap, gebruiken felle kleuren en een bijzonder perspectief. De tentoonstelling 'Hockney - Van Gogh: The Joy of Nature' laat zien hoezeer Hockney door Van Gogh wordt geïnspireerd.

De manier waarop de Britse Hockney (1937), zelf een wereldberoemde kunstenaar, zich opstelt tegenover zijn 'idool' Vincent van Gogh (1853-1890), is haast nederig te noemen. Hockney gebaart met zijn hand en wijst in de lucht: "Kijk, daar ergens is Van Gogh en hier," zijn hand is nu op kniehoogte, "ben ik." 

 

Het is fantastisch..heb je nog tijd? Gaan! 

En..hoe nederig Hockney ook... 1 schilderij levert miljoenen op... die van van Gogh ook, maar die heeft het er niet voor gekregen..ook de tijd bepaalt hoe  je tegen de prijs van een kunstwerk aan kijkt! 

Het wordt benauwd in het museum...er zijn wel heel veel mensen.... ook het licht vinden we niet zó geweldig. 

Na zoveel moois zijn we verzadigd... geeft niet..het is mooi geweest! 

We nemen  snel tram 12 terug naar het station.  En zijn voor de spits weer in Eindhoven. 

"

Bij Zaltbommel komt de zon te voorschijn.  Nog niet helemaal zonder vlaagjes mist..

En in Eindhoven kunnen we in het zonnetje ons mooie boek bekijken. 

 Om half 5 staan Sanne en Sefa voor de deur... we eten patatjes... we dachten dat Sefa dat wel lekker zou vinden... niet mee geweest naar de tentoonstelling... 2 jarigen hebben vanuit zichzelf  echt een ander perspectief.... ook op eten..

Tijdens het “oma ,eten koken” heeft hij zijn portie sla al op. De niet gegeten patatjes liggen door de hele kamer. Tussen de deksels, en alle andere spullen uit de keukenkastjes. .  Sefa poetst met de theedoek, een vaatdoekje  de vloer  en zet alles weer op” z'n plaats.”.dat wordt zoeken morgen...  Dan wordt het tijd dat hij naar bed gaat..'het wordt  nu té leuk... 

Als die twee weg zijn ruimen we de restanten op...  

phhhh.. we zijn wel moe van deze prachtige dag..

'T is goed de wereld eens met andere  ogen te bekijken! 

Pasen

Eerst koffie met taart.. . In Middelburg. Het is gezellig en pas over 12 vertrekken we. 

Door de toltunnel naar Terneuzen( €5,-) over de grote weg..saai..saai.... de parkeerplaatsen zijn vreselijk vies. Mar er is niemand op de weg, en dat is, na gister wel prettig. Van Mirjam en Koos horen we dat ze veilig thuis zijn en morgen met de ki deren iets gezelligs gaan doen. Pas dinsdag kunnen ze ietsregelen.  

  even naau Uslief.  Ieper (Frans: Ypres) is een stad in de Westhoek, in het zuidwesten van de Belgische provincie West- Vlaanderen. De stad telt ongeveer 35.000 inwoners en is daarmee de op vijf na grootste stad ,  

De Grote Markt is het centrale plein van Ieper. Dit plein is al eeuwenlang het centrum van de stad. Volgens de meeste toeristen is de Grote Markt ook veruit de mooiste plek van de stad. Dat komt mede door de indrukwekkende Lakenhallen en het belfort, gelegen aan de noordwestkant van het plein. 

 

 De bouwwerken starten rond 1200. Eerst wordt het belfort gebouwd en in 1230 afgewerkt. Daarna volgen de hallen die als overdekte marktplaats dienen. 

De Lakenhalle deed dienst als overdekte verkoop- en opslagplaats van laken aan de (nu overwelfde) waterweg, de Ieperlee. De bouw van de hallen was afgerond in 1304.  

In dit bouwwerk onderging het laken zijn laatste officiële controle, waarna de lakenhandelaars het er eindelijk konden stapelen en verkopen

De Last Post 

. Iedere avond wordt om 20u stipt sinds 1928 de "Last Post" geblazen onder de machtige gewelven van de Menenpoort. Dit gedenkteken, in de vorm van een Romeinse triomfboog, draagt de namen van 54.896 vermiste soldaten van het toenmalige Britse Imperium. Hier worden de namen vermeld van het begin van de oorlog tot 15 augustus 1917. De vermisten vanaf 16 augustus 1917 tot het einde van de oorlog, staan vermeld op panelen van het Tyne Cot Cemetery in Passendale. Het zijn er 34.957.

De Menenpoort werd gebouwd op de plaats van de oude middeleeuwse poort. Langs deze ‘poort' marcheerden de Britse troepen tijdens de Eerste Wereldoorlog naar het front om er de "Ypres Salient" (de Ieperboog) te verdedigen. 

Van 1 januari tot 31 december en in alle weersomstandigheden wordt door de klaroeners van de Last Post Association de "Last Post" geblazen.