Voor ons, als opa en oma zijnde, zijn kleinkinderen een belangrijke en waardevolle aanvulling op ons leven. Ik denk of hoop dat ik (en m,n nichtjes en neven) dat ook waren voor mijn opa en oma. In 1912, meer dan 100 jaar geleden trouwden ze. Niet wetend dat ruim 50 jaar later hun oudste kleinkind 50 jaar getrouwd zal zijn. ...
En afgelopen weekend was een aantal kleinkinderen bij elkaar. Één van hen is in de geschiedenis gedoken, en heeft deze foto ergens uit de achieven gevist. En nog meer. Vooral verhalen .
Ergens in de familie zit een jonkvrouw, ergens is iemand geadopteerd. En was dat kind eigenlijk wel van die vader? Verhalen over misdadigers zijn er niet. ( of " vergeten?").
Opa en oma woonden op de Beestenmarkt, hadden een zadelmakerij. Maar toen de auto verscheen ging de zaak failliet. Ze bleven altijd in Delft wonen en kregen 4 kinderen. De oudste was mijn moeder. Zij overleed als eerste van de kinderen, 20 jaar geleden.
De 4 kinderen kregen samen 11 kleinkinderen.Eén kleinzoon is veel te jong overleden. Maar de geschiedenis gaat door.. Enkele kleinkinderen zijn zelf al opa en oma... Volgens mij 5?
Ieder van de kleinkinderen had z,n eigen verhaal . Tussen de oudste en de jongste zit misschien wel 25 jaar? Ik was de oudste, dus ik herinner me een werkende opa. Hij werd uiteindelijk groenteboer. Ik mocht daar "helpen" .. De kassa bedienen.. Ze zijn toen net niét nog een keer failiet gegaan... Oma had altijd gebakjes.. Ze woonden achter de groentewinkel.
De jongsten herinneren zich een zittende opa, en vooral zijn sigaar. In een klein huisje. En oma haakte altijd.. Die stond nooit op. Heb ik weer gemist....en onze partners hoorden dit geduldig aan... Want die kennen opa en oma maar nauwelijks of niet...
Samen wandelden wij in Delft, de plek waar zij altijd gewoond hebben, getrouwd zijn, kinderen hebben gekregen en overleden zijn. Ook hun famille woonde en werkte daar. .. Geluk voor ons.. Als je goed kijkt zie je vast een tiener zitten, die naar de begrafenis van koningin Wilhelmina mocht kijken, uit de ramen van een broer van oma..of zoiets... Was spannend... Heel stil was het toen , herinner ik me...
We bekijken Delft vanuit de rondvaartboot, drinken samen koffie en eten nog ergens iets . En kletsen maar door, over toen, maar gelukkig ook over nu.We spreken af dit nog eens te herhalen. Het was een aangename kennismaking! Want eerlijk gezegd.. We wisten van elkaars bestaan, maar we kenden elkaar gewoon niet.Dus over een tijdje komen ze weer bij elkaar vanuit allerlei hoeken uit het land , die kleinkinderen van opa en oma..
