Paar dagen later

We zijn inmiddels in Nederland… even allebei op een ander adres. 

Martin heel druk in Eindhoven , ik in een zorghotel in Uden. 

Niet ernstig ziek hoor maar ik kan niet staan of lopen. En dan heb je hulp nodig. 

Maandag morgen besloten we dat kamperen niet langer een optie was  en dan ken je ons: inpakken én wegwezen.. 

iets meer tijd nodig: 

Martin moet het allemaal alleen doen… 

Om even over 10 rijden we weg.. 1000 km naar huis. 

Martin rijdt flink door.. ik breng verslag uit van de conditie van de weg: veel of weinig hobbels. 

We kiezen voor tolwegen… zijn vaak iets gladder en je kunt snel doorrijden. 

 We komen er achter dat plassen in een slakom heel goed kan… niet echt ideaal, maar het scheelt een hoop gedoe. 

Martin komt tot Amiens.. ik dus ook. Via Booking.com hebben we een hotel in een buitenwijk van de stad kunnen regelen : een kamer die geschikt is voor gehandicapten.. 

We vinden het hotel: met internetkode: hebben we nog niet..iemand  laat ons binnen. Geen receptie.. bellen maar weer. 

Super kamer, goed ontbijt maar om half 9 rijden we weer. We bellen de uitleen zorg artikelen en om half 3 staan we bij de uitleen. 

In een rolstoel gaan we naar binnen, Martin haalt de rest. We maken een afspraak met de huisarts voor donderdag. 

Op die donderdag vragen we echter of ze bij ons wil komen.. hartstikke druk, maar ze komt. Vindt dat er foto’s moeten komen. Gaat regelen, kwart voor 3 is de ambulance er… 

En dan… ik mag ineens niks meer en moet blijven liggen. 

En dan kom je onze slaapkamer niet uit. Met gevaar voor eigen rug regelen 2 kanjers het! Zetten zelfs de deur nog terug die er uit moest… wat een bikkels! 

Op de foto’s wordt duidelijk dat de ene voet gebroken is, aan de andere been de knie. Niemand snapt hoe we in Eindhoven zijn gekomen. Wij eigenlijk ook niet 

Geen ziekenhuis indicatie.. het zijn enkelvoudige breuken. 

Naar huis… geen idee hoe.. 

aan de ene kant een spalk aan de ander kant een bonk gips. 

Na lang geregel en gebel mag ik een nacht blijven. Bovendien is het ziekenhuis vol

Martin weet intussen dat er in Uden zorghotel geregeld kan worden . Met medische indicatie. 

Met veel hulp rolstoel taxi kunnen organiseren… geen personeel. … 

Donderdag ga ik terug naar het ziekenhuis  Waarschijnlijk komt er dan loopgips om. Dan kan ik weer staan. En ten zo vlug mogelijk naar huis . Zodra ik thuis ben( of een paar dagen later) laten we het horen. We moeten nog veel regelen.is thuiszorg… nu vol.  Geen persoon… 

De toekomst is nog onzeker, een vakantie blog zal even duren. 

Maar.. wanneer weet ik niet, MAAR HET KOMT ERAAN! 

Wat dom…

Gister in de hitte hier aangekomen maar omdat er regen verwacht werd, werd het luifeltje opgezet. Blijven de stoelen droog… 

Maar het onweer en de wind werden zo fel dat de luifel eraf moest. 

Stokken en haringen laten staan, luifel opgevouwen in de auto. 

Prima.. genieten van de afkoeling ! 

Vanmorgen na het douchen val ik over een haring… tja.. ik hoor me jarenlang trgen de kinderen roepen : denk om de haringen 

Één medekampeerder ziet het en helpt met Martin me weer omhoog te krijgen.. 

Au…. Knie verdraaid en andere voet gekneusd… 

Aan één voet iets hebben.. aan 2 ronduit lastig 

Zal wel weer overgaan.. nu is me maar de wc krijgen een lach film.. 2 ouwetjes die samen aansturen…

En arme Martin.. die moet nu alles alleen doen! 

De paracetamol firma vaart er wel bij.. 

Een filmpje van hoe we het doen zullen we jullie besparen. 

Stijve nekken weer..

Slapen met alle ramen in de auto open is vragen om tocht. Zelfs de deur blijft open. We hebben immers een mooie hor. 

Resultaat: stijve nek.. 

Toch maar op pad. 

Het brood 🥖 op de camping is net binnengekomen, we zijn nog nooit zo vroeg geweest!  

We hebben een camping uitgezocht in Bretagne. 300 km… wordt dus grote weg. Lekker doorrijden met de airco aan….

Na 1 1/2 uur aardig opgeschoten… 

Mevr Tom Tom zegt dat we er 1 uur zijn. 

Ook weer niet de bedoeling… 

Voor koffie tijd gaan we van de weg af… 

Aardig stekje bij de rivier. Kunnen we gelijk de bruids fotosessie volgen. Op zaterdag is het trouwdag in de wereld 

 

Voor het feest losbreekt kunnen we nog net koffie drinken 

We ontdekken dat we vlak bij Nantes zitten… op naar IKEA.. airco, koffie en een maaltijd.. scheelt een hoop werk in de warmte. En afwas… 

Eerst over de Loire.. en een opstopping.. iemand is tegen een tram aangereden… 

En nu…. Aan de koffie.. dadelijk voor mij vega ballen!

Gelukt dus! 

Het is gelukt… we zijn er… 30 graden… c’est froid..10 minder dan gister en zelfs een zuchtje wind…

Saaie camping maar heel goede accomodatie. Misschien blijven we nog wel een dagje niksen.. 

vannacht zou de temperatuur nog zakken en heel misschien gaat het zelfs regenen.. dat zou helemaal mooi zijn…

Enne.. iets wensen bij een vallende ster helpt… het regent

! 

Heel Europa is warm….

Al bij het opstaan na de toch redelijk koele nacht merkten we het al… wordt weer heet. De camping is zeer matig dus we vertrekken.. gisteravond al bekeken waar we heen gaan.. op dat eiland, en zeker op het puntje moet het toch aangenaam zijn… we zijn niet de enigen…

 

In een file gaan we naar het tolstation, betalen daar onze 8,- 

En drinken koffie op een goede plek. 

 

Die zijn er zat op dit eiland… mooie duin campings, zonovergoten… wordt dus helemaal niks. We rijden wat stadjes in, erg leuk met al die stokrozen… 

 

De natuur… ach.. wat druiven, veel graan, wat zonnebloemen en veel zoutwinning 

Bij het puntje weten we het… we rijden eraf. Het is hier 36.5 graden 

Aan de wal 39.   We gaan gewoon iets noordelijker…

 

Ook een saai gebied…

Op wat dorpjes met mooie bloemen na.  de zee zien we niet, hebben ook geen zin om af te slaan. 

Op een supersaaie camping  maken we plannen. Morgen een flinke rit, richting Bretagne… 

Daar komt zondag regen… heerlijk !  

Op pad met 2 nieuwe banden

Op de camping ontdekt Martin een flinke beschadiging aan de wang van de band. En dat is te link… waarschijnlijk rijden we er al dagen mee, maar weten dat je een klapband riskeert… nee.. 

we rijden té veel slechte wegen..

Op internet vinden we een bandencentrum. Het kan niet worden gerepareerd, dus 2 nieuwe banden.

Daar gaan we eerst heen… we mogen om 4 uur terugkomen, dan zijn de bestelde banden er….

Maar ja.. duurt lang voor het 4 uur is op een hete dag. 

Eerst koffie dus.. mooi plekje maar we worden wel weggekeken… er worden  chiquere mensen verwacht.. de tafels worden gedekte met witte tafelkleden en glazen..

We vinden verderop een schaduw rijke plek langs de Gironde. We zetten de stoelen buiten in de schaduw. 

Hier proberen we het de rest van de dag uit te zingen.  

Dat lukt wonderwel goed 

 

 

Uiteindelijk wordt het gewoon half 4, we pakken in en zijn, natuurlijk te vroeg, bij de garage. 

Om kwart voor 5 is het klaar… keurig hoor, maar eigenlijk merk je er niks  van.  

Niet terug naar de camping, liever eindje verderop

. Richting Rochefort…  

  

Geen supermarkt… we hebben echt niks meer… zwerven door de stad ( veel stokrozen hier… )   

Uiteindelijk ja hoor.. daar is er één dan naar een camping… slagbomen ervoor.. wel één camperplaats in de volle zon. 

Maar.. zoals altijd nog klein campinkje gevonden… 

Vanavond afkoelen ! 

Het is een geluk dat de nachten hier koel zijn . 

Wat een prettige camping

15 juni

Na het eten van gisteravond besluiten we toch te vertrekken . Het lijkt iets noordelijker toch koeler.

Maar eerst naar Arcachon. Het is de vraag of we hier ooit weer komen. En het schijnt een mooi stadje te zijn.

Klopt maar heel veel auto’s en weinig parkeerplaatsen.

En zo heel bijzonder nou ook weer niet. 

We rijden dus naar de boulevard en parkeren daar stiekem.. op hoop van zegen…  

Als we eindelijk op pad gaan en een bakker tegen komen  ontdekken we dat ie klaargemaakte sandwiches heeft. Zien er lekker uit… met een kopje koffie.. wat hebben we het toch goed. 

Als alles meezit willen we de Gironde nog oversteken. 

In de auto met de airconditioning aan is het immers goed toeven. 

Het is een bosrijk stuk, halverwege komen we in duingebied en stoppen in het plaatsje 

De oceaan zien we niet… de duinopgang is te hoog. 

Maar het koude water en tonic zijn een opfrisser 

Dus gewoon weer verder. De grote meren hier zijn trouwens een soort reserve strand 

Toch onvoorstelbaar dat nog steeds zoveel mensen dagen in de volle zon liggen. 

Als we in aankomen is de boot net weg. 

Maar de volgende, een uurtje later is voor ons. 

Op de boot zoeken we een rustige camping in het campingboek ver van de drukte. 

Morgen naar het haventje. We kunnen in het centrum boodschappen doen.. 

Warm…

Wat een onrustige nacht in Salies…als we naar bed gaan  is alles rustig.. toch zetten we de luifel maar op.. kunnen we de stoelen enzo eronder zetten.. zo  rond 1 uur breekt er een geweldig onweer uit… donder, bliksem regen en storm… 

Een kleine reddingspoging staan de stoelen en rollator veilig.. geen slingeren de tassen meer buiten, handdoeken naar binnen…

De volgende ochtend is het leed geleden. De luifel heeft liters water verzameld.. het lukt om de auto deur open te doen zonder dat zich daar een watersnoodramp voltrekt. 

Op de camping wordt druk ingepakt. Wij ook.. 

eerst nog even het dorp in. Leuk stadje 

De bakker slaan  we maar over 

Niet slim want in het volgende stadje zijn allebei de bakkers op maandag gesloten ! 

Leuk ommuurde dorp Navarrenx 

We zijn vroeg, de terrasjes gaan nog maar net open.. maar een vriendelijke mevrouw regelt over 2 koffie. €3,- 

We wandelen ( en hobbelen, de straatjes hebben leuke keitjes) een tijdje.. half 1… 

  



Op pad dus… het is inmiddels 15 juni.. 

Door eindeloose bossen, vlakke wegen. .. beetje saai!

Maar , wat mopperen we… 

Het  is moeilijk een schaduwrijk eet plekje te vinden. 

We hadden het meer van Arcacheon  in gedachten.. doen we..is het daar koeler? 

Nou nee… maar weer hebben we een schaduw… en na het eten wandelen we de 50 meter naar de kustweg en zijn verrast  aardige mensen, kwamen de sleutel van het invaliden toilet brengen! 

 

Warm, naar met het zeewindje goed te doen

Als de vloed opkomt nog even naar zee

Omdat te te warm is in de auto te eten doen we weer royaal