Een echte stacaravan

Ja.. we zijn in onze stacaravan.. even wennen dus.. niet alle gemak van ons autootje.. 1 stopcontact, dus alle apparaten leeg... op deze ene na.

Een klein blogje dus...Morgen foto's van ons 3 daagse onderkomen.. 

 

Vandaag zakten we af naar het noord westen.stukjes grote weg, kleine weggetjes en een hoge brug over de Loire . 

e Saint-Nazairebrug is een tuibrug over de monding van de rivier de Loire bij de Franse stad Saint-Nazaire in het departement Loire-Atlantique. De bouw van de brug werd in 1974 voltooid en op 18 oktober 1975 werd hij voor het verkeer in gebruik genomen

. Een strandje hier en daar, prachtige koffie plekjes  en ook een mooie lunchplaats.Boodschappen voor morgen, want1 mei is alles dicht.  

We hebben een plekje besteld.. daar mogen we pas om 3 uur  zijn.

Dus nog een ommetje naar een molen.. dicht... dat is het nadeel van het voor seizoen .

 

Even sjouwen.. bedden nasr binnen, koffie, water.. het wijnpak, o ja..pyjama afwasmiddel... dat moeten we beter organiseren in de toekomst.

In het zonnetje op de Veranda, tv proberen... helaas.. geen Ajax... zijn de meningen over verdeeld.. ze hebben hier geen Ziggo( in Eindhoven trouwens ook niet.. dus eigenlijk missen we niks, wist ik  al...)

Je bent wel geneigd later naar bed te gaan.. met de tv zapper op tafel. Morgenochtend halen we de schone kleren  wel uit de auto., 

.. 

Naar de Vendee

Op naar de Vendée... het wordt mooi weer in de Pyreneeën,  dus op naar het zuiden
Gister hebben we een belangrijk besluit genomen... volgend jaar doen we het anders.  

Aan het begin van de herfst verkopen we ons campertje. Het kamperen wordt ingewikkelder, 's nachts naar de wc.. een hand te weinig, een knie te slap, een voet die wegzakt... .. het geeft ongemak..niet onoverkomelijk maar we hebben er allebei  last van. martin staat steeds op de uitkijk of ik niet ergens voor pampus lig, niet gebeurd hoor.. we hebben de regendag van gister gebruikt om ons te oriënteren op andere mogelijkheden. Morgen gaan we 3 dagen een stacaravan proberen 

Een mooie rij dag . Het binnenland is mooier dan we dachten.kleine weggetjes, soms een stukje grote weg. Ook mooi weer om buiten te eten. Vandaag op een supergrote camping.. niet veel bijzonders, wel alle comfort en direct aan zee...we zoeken een mooi rustig plekje.. prês les toilets!.

Een vrije dag

Ja..die heb je soms nodig.

Zoveel nieuws gezien.. koud..wind..zon.. laat op de camping, daar iets lekkers gegeten. En vandaag.regen... maar dat wisten we : je hoopt dat het meevalt, maar het valt niet mee. Dat zonnetje van de foto  was een valse belofte! 

Gelukkig heeft de camping veel comfort, vandaag is de wind afgenomen en maken we plannen voor de eerste paar dagen 

We gaan niet meer de punt van Bretagne  in, op dit campinkje zijn aardige huisjes te huur de omgeving bewaren we dus voor een ander jaar .later moet er ook nog iets nieuws te ontdekken zijn. Voorlopig is dit ons uitzicht..

Gister dus een prachtige dag: blauwe luchten, hoge golven.. we gaan van strandje naar strandje, van kaap naar uitzichtspunt. 

Parkeergeld betalen doen we niet.. je moet dan in de storm nog minstens een half uur lopen.. in ons tempo zouden wij er nog langer over doen... we zoeken dus wel een ander puntje ..

Met onze neus op de zee. De storm buiten eten we ons broodje... je kunt , in de auto uren kijken.

Af en toe gooit de plaatselijke hardloopwedstrijd roet in het eten.. belangrijke mannen oefenen hun gezag uit.. nee..over 3 kwartier mogen we erdoor.. .. Het geeft hun zichtbaar macht, ze genieten ervan

Helaas is er soms een echte politieman..met nog meer gezag.. we mogen 1 mr verder rijden, wij blij!,

Nog wat strandjes

Ook van Mirjam kregen we een foto... ze zijn toch nog maar een paar daagjes op pad , in een huisje in domburg. 

En wij? We gaan morgen gewoon verder! De auto is waterdicht

. 

Op naar het mooie weer? Even geduld

Bretagne is een Franse regio op het gelijknamige schiereiland Bretagne en bestaat uit de departementen Côtes-d'Armor, Finistère, Ille-et-Vilaine en Morbihan. Tot 1941 behoorde ook Loire-Atlantique ertoe, en velen blijven dit departement als deel van Bretagne beschouwen.

Het is droog..de zon schijnt, het stormt en het is 12 graden.. 
We halen ons stokbroodje, en vertrekken weer .. in heel Frankrijk is het slecht weer dus waarom niet naar Bretagne? Niet zo heel ver, dus een zeer rustige route. Zo rustig dat passeren soms bijna niet kan. 

In de stad Saint Lô pauzeren we even , dan snel weer verder... op de kaart zien we wel een mooie kustroute... doen we....




In Calcale komen we tot het puntje..mag eigenlijk niet met een camper, maar wij vinden dat het best even mag. Er staat nog een zondaar... gedeelde schuld is halve schuld.. 
het schuld gevoel belemmert niet dat we het prachtig vinden . Zelfs al stormt het, hebben we dikke vesten én jassen aan. Echt charmant zien we er niet uit. Maar ook dat deert ons niet...   

het is half 5 als we ons installeren op een camping aan zee. Die strandwandeling zit er toch niet in, we zoeken dus een beschut plekje.  

  

M

6 juni 1944

Als je in Bayeux bent, kun je niet om de 6e juni 1944 heen..de invasie in Normandië. 

Omdat het overal in Frankrijk slecjt weer is, kunnen we net zo goed hier blijven. 

Uitslapen dus, dan naar een grote Intermarché.. eens kijken wat ze hebben... goede groente! En karnemelk yoghurt ..je hebt zo een kar vol. 

Dan naar de kust..een klein speeldoosmuseum

Het is erg wisselend weer..zon, maar ook flinke buien ..

Als we bij een mooi haventje onze boterhammen eten, waait de rollator bijna de zee in.... overal zie je mensen hun paraplu achterna rennen. 

Dan naar de grote oorlogsbegraafplaats... Amerikaans.. 

het zijn altijd indrukwekkende monumenten... al die jonge jongens... 

om in de stemming te blijven storten de weergoden een hoop water naar beneden. 

Colleville-sur-mer

OMAHA BEACH

Als er één plek is waar de invasie had kunnen mislukken dan is dat wel op het strand van Omaha Beach, in Colleville-sur-Mer. De Amerikaanse troepen leden hier op D-Day zware verliezen, vandaar de trieste bijnaam Bloody Omaha (bloederig Omaha). Op het strand van Omaha Beach, om precies te zijn in Saint-Laurent-sur-Mer, staat het beeld Les Braves (de dapperen).

Sinds 156 is hier de Amerikaanse militaire begraafplaats van Colleville te vinden, midden in een gebied dat de Fransen aan de Verenigde Staten hebben toegewezen. Er liggen 9387 grafstenen in lange, strakke rijen op een onberispelijk gazon... De emotie is groot, bijna tastbaar.

Op de avond van D-Day, op 6 juni 1944 hadden de geallieerden op alle vijf de invasiestranden een steunpunt ingericht. Het Duitse militaire gezag was verrast en de operatie was tot nu toe succesvol, maar er was nog een lange weg te gaan. Het geallieerde doel was nu het samenvoegen van de bruggenhoofden tot een gesloten front en het aanvoeren van versterkingen, voordat de Duitsers zich konden herstellen.

We rijden nog een eindje langs de kust, en zoeken op tijd een camping, om de heerlijke champignons klaar te maken. 

De zon is weer gaan schijnen. En dat het 11 graden is lossen we op met het kacheltje  in de auto! 

Nee.. geen geklaag meer over de droogte!

Het giet..,maar het toilet gebouw  is vlak bij , schoon en verwarmd.

En gister zijn we zuinig geweest, dus eten we oud brood..het laatste. Maar in het oventje wordt het lekker geroosterd , en met een eigen gemaakt jammetje van de aardbeien die vorig jaar in Zweden vers waren... 

Beschrijving

De Notre-Dame van Bayeux is een kathedraal in het Franse bisdom van Bayeux en Lisieux. Het is een goed voorbeeld van Normandische gotiek. De bouw van de kathedraal begon in de 12e eeuw. In de 15e eeuw werd de bouw afgerond met de voltooiing van de toren

n.

Plannetjes maken. We gaan gewoon weg na de koffie. Het is 1.5 km lopen( voor mij rijden dus) regen jacks en cape  aan...

Eerst naar de kerk. Daar is het bijna droog en o wonder.. als we er uit komen ook.
De Notre-Dame van Bayeux is een kathedraal in het Franse bisdom van Bayeux en Lisieux. Het is een goed voorbeeld van Normandische gotiek. De bouw van de kathedraal begon in de 12e eeuw. In de 15e eeuw werd de bouw afgerond met de voltooiing van de vieringtoren.

Naar een cider fabrikant. Uitgebreid kijken.. proeven? Nee.. veel te koud.. we nemen er

 wel één mee voor betere (zonniger) tijden.

Het is even droog, dus het stadje door... wel leuk




Dan naar het museum. Het tapijt van Bayeux

Het tapijt van Bayeux is een borduurwerk van 70 meter lang en 50 cm hoog, dat de geschiedenis uitbeeldt van de slag bij Hastings in 1066. Hierbij viel Willem de Veroveraar vanuit Normandië Engeland binnen en versloeg hij de Angelsaksische koning Harold. 

Het is waarschijnlijk dat er een aantal meters aan het eind ontbreken waarin Willem in Westminster Abbey tot koning van Engeland wordt gekroond. Het tapijt is genoemd naar de stad en werd vermoedelijk in 1068 vervaardigd

We genieten wel, al is het erg druk. 

Het regent weer hard als we terug wandelen naar de camping . In het verwarmde toiletgebouw hangen we alles te drogen.

De zon wordt moe

Het is duidelijk ander weer.. een waterig zonnetje, maar we kunnen buiten ontbijten.

Het toiletgebouw is klein en oncomfortabel, en ligt op een ander plateau. . Een hele rit... Dan is kamperen wel even behelpen. Maar met een kop koffie is alles weer goed...

We gaan nog even naar het strand. Zien de krijtrotsen vanuit een ander gezichtspunt.

Dan door .. in de stadjes is het  vreselijk druk. Soms zijn er tunneltjes waar we niet door kunnen met onze hoge auto 

.

De weggetjes zijn wel mooi, veel  fruitbomen.

We kijken eens op de kaart.. die grote brug willen we over... dus naar de tolweg

Beschrijving

De Pont de Normandie, of de Brug van Normandië, is een tuibrug in Normandië over de Seine. De brug ligt op de plaats waar de Seine in Het Kanaal uitmondt. Dat is voor het estuarium van de Seine, waar de havenstad le Havre ten noorden van ligt. Ten zuiden van het estuarium ligt daar het pittoreske Honfleur. Wikipedia

 

Het was niet bedoeling zo ver te rijden. Ivm het slechte weer kiezen we ervoor door te rijden naar Bayeux. Kunnen we morgen even naar het museum. 

Op naar de kerk van Han

Han wist een kerk . Met een knots van een orgel.daar heen dus.. uurtje rijden. 

Iets langer dus, onze tom tom heeft haast, wij niet. We gaan dus eerst uitgebreid ontbijten. In het zonnetje. Het weer gaat immers betrekken. .op naar St. Omar dus. 

Niet de meest aantrekkelijke reis saai.. saai..is het de goede weg? klopt wel.

Ineens  duikt de ruïne   op, waar we een plaatje van zagen. Mooi, zo in de zon. 

Dan op naar de kerk..we vinden een parkeerplaats dichtbij.. wat foto's en de kerk in.
 St-Omaars is een stad in het noorden van Frankrijk, op de grens tussen Frans-Vlaanderen en Artesië, gelegen aan de rivier de Aa en de Nieuwegracht. De stad heeft een oppervlakte van 16,59 km² en telt 15.000 inwoners. Sint-Omaars is een regionaal verzorgings- en cultuurcentrum met enige industrie

De Onze-Lieve-Vrouwekathedraal van Sint-Omaars begon als een bescheiden kapel in de 7e eeuw. Later werd het een collegiale kerk en ten slotte in 1561 een van de bekende kathedralen in Vlaanderen en Artesië, na de vernieling van Terwaan, de enige Franse enclave in Artesië, door keizer Karel V. 

De kerk heeft betere tijden gekend. Er is ook geen beginnen aan...

Ze zijn wel bezig, maar veel heiligen moeten het nog zonder hoofd doen. Die hebben nog geluk...veel van hun broeders zijn totaal verwijderd. 

Eigenlijk niet zo heel erg... heilige zijn is ten slotte ook niet alles. 

Het orgel is stil..jammer voor Martin , ik heb juist geluk..

We dwalen een uurtje rond, drinken een kopje koffie en beheersen ons... één appelgebakje! Het wordt keurig op 2 schoteltjes geserveerd. 

Dan naar de snelweg..we willen opschieten, het is, na half 12 druk op de weg. 

Aan de kust wordt het iets glooiender, iets leuker ook.  

Enne..brrrr..morgen regen in heel Frankrijk... overleven we wel! 

En dan het hoogtepunt..

 Daar gingen we dan.. eerst eten op een warme camping in de schaduw gelukkig .
Dan naar de stad. 

We drinken op een terrasje  een flesje tonic met veel ijs. We houden uitzicht op de plek waar HET TE gebeuren  STAAT! . Omringt door honderden Engelsen..van die nette mensen die je al sorry zeggend omver duwen.
Het voelt net als vroeger Prinsjesdag.. je strategisch opstellen zodat je, als de hekken opengaan je snel een goede plek hebt..daar zien we  bij nader inzien maar vanaf.. die snelheid en behendigheid hebben we niet meer.. 

we gaan dus op tijd naar DE PLEK
Maar ja.. waar gaan die toeteraars  staan?Er komen allerlei “belangrijke “ mensen met bloemstukken.. Nep, je kunt niet elke dag aan de gang blijven. En klaprozen bloeien ook niet het hele jaar..geen probleem.. in plastic doen ze het ook goed. Kunnen ze wel een paar jaar mee. 
Er verschijnt een Engels koortje.. stemmige muziek.. met extra  toeters en bellen..
De spanning stijgt.. die Belgische klokken lopen vast achter.Dan besluiten de regelaars dat het 8 uur is. Of we stil willen zijn... doen we.. 3 trompetters verschijnen . Voor de aardigheid doet er ook een doedelzakker mee. Samen spelen ze een deuntje.. die doedelzakker  gaat in zijn eentje nog een stukje lopen...nog een stemmig liedje, een voorzichtig applaus , niet veel, dat mocht niet van de baas.De koorden worden weggehaald.. einde van de voorstelling.

Het geheel werkte wel erg op onze lachspieren. Daar was het  niet voor bedoeld.. we nemen ons voor dat dit de laatste keer was!
En toch was het leuk.. we zitten raar in elkaar! 

Goed.. een deel gepubliceerd... 

we beginnen de dag met een paasontbijtje, gaan dan naar zus Hetty. Dat wordt koffie met taart. Het is gezellig, we vertrekkrn om 12.15. Door de tunnel, de lsngste van nl.. 6.6 km( de langst en nl? 6,6 km..gelukkig niet de meer dan 20 van Noorwegen...  we komen dus in Zeeuws vlaandren en rijden over de oersaaie snelweg naar Ieper. De parkeerplastsen nodigen niet uit om te blijven..bah.. na de taart hoeven we geen ontbijt.. we hadden de camping gereserveerd..maar mooi dicht. Dus . Stoeltjes eruit, in de schaduw.. 

dadelijk even eten en dan kijken of we dit zien... 

Mirjam en Koos zijn veilig weer in Eindhoven en gaan morgen wat leuks doen met de kinderen. Ze kunnen pas dinsdag wat regelen....

 

 Ieper (Frans: Ypres) is een stad in de Westhoek, in het zuidwesten van de Belgische provincie West- Vlaanderen. De stad telt ongeveer 35.000 inwoners en is daarmee de op vijf na grootste stad ,  

De Grote Markt is het centrale plein van Ieper. Dit plein is al eeuwenlang het centrum van de stad. Volgens de meeste toeristen is de Grote Markt ook veruit de mooiste plek van de stad. Dat komt mede door de indrukwekkende Lakenhallen en het belfort, gelegen aan de noordwestkant van het plein. Zeker zo fraai is ook de Nieuwerck, waarin tegenwoordig het stadhuis van Ieper gevestigd is, en de horecapanden aan de noordzijde van de Grote Markt. De  stad bouwt  in de 13de eeuw haar openbare gebouwen in steen. En ze doet dat met ambitie: de Ieperse lakenhalle en het belfort zijn in de 13de eeuw één van de meest indrukwekkende burgerlijke gebouwen van Europa! De bouwwerken starten rond 1200. Eerst wordt het belfort gebouwd en in 1230 afgewerkt. Daarna volgen de hallen die als overdekte marktplaats dienen. We weten dat het enorme bouwwerk pas in 1304 volledig afgewerkt is. Het complex van de lakenhalle wordt 132 meter lang (zuidzijde), met een bebouwde oppervlakte van ongeveer 2.500 m² en omvat 48 deuren.

De Lakenhalle deed dienst als overdekte verkoop- en opslagplaats van laken aan de (nu overwelfde) waterweg, de Ieperlee. De bouw van de hallen was afgerond in 1304.  

In dit bouwwerk onderging het laken zijn laatste officiële controle, waarna de lakenhandelaars het er eindelijk konden stapelen en verkopen

De Last Post 

. Iedere avond wordt om 20u stipt sinds 1928 de "Last Post" geblazen onder de machtige gewelven van de Menenpoort. Dit gedenkteken, in de vorm van een Romeinse triomfboog, draagt de namen van 54.896 vermiste soldaten van het toenmalige Britse Imperium. Hier worden de namen vermeld van het begin van de oorlog tot 15 augustus 1917. De vermisten vanaf 16 augustus 1917 tot het einde van de oorlog, staan vermeld op panelen van het Tyne Cot Cemetery in Passendale. Het zijn er 34.957.

De Menenpoort werd gebouwd op de plaats van de oude middeleeuwse poort. Langs deze ‘poort' marcheerden de Britse troepen tijdens de Eerste Wereldoorlog naar het front om er de "Ypres Salient" (de Ieperboog) te verdedigen. Deze boog is een bult in de rechte frontlijn van zowat 25 bij 15 km. Na de Eerste Wereldoorlog werd door dankbare burgers de Last Post Association opgericht. Ook de toenmalige vijanden zijn in bijna even grote getale gevallen en worden bij deze ingetogen plechtigheid betrokken. 

Van 1 januari tot 31 december en in alle weersomstandigheden wordt door de klaroeners van de Last Post Association de "Last Post" geblazen. Op 11 november om 11u vindt een speciale Last Post plaats als herdenking aan de Wapenstilstand.