Wachten... Eerst op de boot. Het is niet de moeite waard om nog iets te doen. Afscheid bij het ontbijt... Wat zou het leuk zijn een aantal mensen nog eens te zien... Afscheid nemen van aardige mensen is altijd lastig...ondertussen sjouwen de matrozen ondertussen onze koffers eraf en de nieuwe voorraad aan boord.
We zonnen , voor het eerst , op het zonnedek, drinken nog een kopje koffie en, zoals de afspraak, is de taxi er om half 2.
Het is niet druk.. Om. 2 uur op het vliegveld. Pas om kwart voor 4 kunnen we ons melden. Door de assistance vraag kunnen we eerder niks doen . Dus zat tijd daar nog iets te eten. Ondertussen is de rest van de groep ook op het vliegveld aangekomen.
Als we de koffer inleveren kunnen we het scootmobieltje niet kwijt.. Druk overleg in het Russisch..hoe zwaar.. Wat voor batterij... . Uiteindelijk maar naar naar de plek gereden die ons verder zal helpen?
Twee mannen verschijnen, met rolstoel... De een loopt naast mij, ( ik zit nog steeds op m,n eigen vervoermiddel) de ander loopt er, met rolstoel naast. Door allerlei sluipwegen gaan we door de douane. Een heel gedoe, maar het lukt. Hoe zwaar is het scootmobieltje ook alweer? Dan moet ik in de rolstoel ..
De man die mij duwt, wil niet dat ik loop.. Nee..nee... En sjeest , met gevaar voor vele levens, door allerlei mensengroepen.
Martin is weg... Wodka kopen. .. Wat? Wodka? Maar ik heb alle spullen, dus ook het geld bij me...
Bij de in ingang naar naar het vliegtuig stoppen we. "waar is mijn man? "
"Die komt zo..."
Ondertussen is Martin bij de tax free aangeland en krijgt daar geld in de hand. Wodka voor de vliegveldman... Tax free op de instapkaart van Martin. Hij voelt zich er niet erg lekker bij, maar weigeren heeft geen zin. De rij bij de kassa is lang... Af en toe, als er een camera hangt moet hij het tasje dragen. Daarna neemt de ambtenaar het weer over...
Het is bijna kwart voor 6, het vliegtuig moet vertrekken, dus "mijn" begeleider wil me in een ander vervoermiddel zetten en vast naar het vliegtuig brengen. Ik stap uit de rolstoel. Mij krijgen ze Rusland niet uit zonder Martin...
Er wordt druk gebeld. Als Martin aankomt worden we direct op het vliegtuig gezet. De fles wodka blijft achter...
Om 5 voor 6 vertrekken we... Er valt heel wat te vertellen.. Geen seconde hebben we ons onveilig gevoeld in Rusland.. Tot dit laatste avontuur.
We hebben wind mee en komen veilig, binnen de tijd in Stockholm aan.
De bus naar de parkeerplaats ook. De camping in Enköping blijkt dicht, we vinden een goede slaapplek op een rustige parkeerplaats bij Västerås. We gaan vroeg, Zweedse tijd naar bed. De 2 uur tijdsverschil voelen we.
Met dank voor de foto,s van Dick , Bert en Joze.
Location:Petersburg/,Zweden
