Geschiedenis
In de 12e eeuwwerd op deze plek een eerste kerk gebouwd en, zoals in veel havensteden, toegewijd aan Sint-Nicolaas, de beschermheilige van zeevaarders. In de 14e eeuwwerd de eerste houten kerk vervangen door een stenen gebouw; een drieschepige hallenkerk. De kerk kreeg in 1517 een 153 m hoge toren, die echter in 1589 alweer afbrandde. Daarna kreeg de toren een barokke bekroning.
In 1842 brandde de hele kerk af. Voor een nieuwe kerk werd een ontwerpwedstrijd uitgeschreven. Uiteindelijk werd er een ontwerp gekozen in neogotische stijl. De middeleeuwse gotiek was net weer in de mode. In 1863 kon het kerkgebouw ingewijd worden. De toren kwam in 1874 gereed, en was toen met 147,3 m hoogte het hoogste bouwwerk ter wereld. Die titel ging 2 jaar later alweer naar de Kathedraal van Rouen.
In 1943, tijdens de Tweede Wereldoorlog is de kerk zo zwaar gebombardeerd, dat men ze niet meer wilde opknappen. In 1951 heeft men de laatste muurresten afgebroken. De toren is blijven staan als een gedenkteken, een monument ter gedachtenis aan de verschrikkingen van de oorlog. De crypte is weer in gebruik genomen als tentoonstellingsruimte. De kerkgemeenschap kreeg een nieuw kerkgebouw in een buitenwijk; in het centrum waren vrijwel geen woningen meer.
Ook het havengebied, waar we nog een piepklein stukje te voet, de rest met de auto, moeten we nog een kerr bekijken.. met de auto ging dit op een zondagmiddag trouwens prima! Ooit gaat we dus terug
