Dinsdag waren we in Filipstad. Kijken naar een elictrische rolstoel voor bekenden van ons...
mooi ritje, de Wasa knäckebröd fabriek aan de weg, leuke sluisjes...
En daar stond ie...met een simpele aan en uitknop...en het lukte me in één keer het ding aan te krijgen, te draaien en naar een hoek te rijden! Met Martin als toeschouwer. Die had hem eerst zelf geprobeerd natuurlijk. En wilde er niet meer van af, de stoel zit supergoed!
Duur..dat wel... maar een nieuwe zou ook voor ons geen luxe zijn. In Toulouse was ik er een keer door ons scootmobieltje heen gezakt, de batterij had z'n beste tijd gehad. Maar het ging nog wel, vond ik... Martin was het er niet zo mee eens, maar in Zweden gebruik ik het ding niet zo veel. Zou dus toch uitstellen worden.
Maar nu we de eloflex gezien hadden.... Martin had nog een argument..de kroon is goedkoop op het moment. En in Euro's was het ding net zo duur als in Zweedse kronen. Dus zouden we winst hebben... tja..zo worden we nog wel eens miljonair! Met dit economisch inzicht....
Thuis ging Martin op Blocket kijken, dat is de Zweedse marktplaats. En daar stond er één... 15 mei aangeschaft en toen nauwelijks gebruikt... de gebruikster overleed plotseling. Een triest verhaal, maar de familie wilden dat ding zo vlug mogelijk kwijt.
Het klonk nogal betrouwbaar allemaal en we spraken af te komen kijken.
We stippelden een route uit, zouden onderweg kamperen..nee..niet naar Stockholm, dat is nog verder en we hebben nog geen zin in de grote stad met dit weer
We namen dus de tijd... de plek waar we heen moesten was 200 km oostwaarts. Dus 3 uur zouden we gemakkelijk moeten halen. Dat lukt..maar net.. het is overal zo mooi... meer koffie of eet plekjes dan we drank en voedsel bij ons hebben...
maar netjes om 3 uur zijn we er... bij een oudere man.. die tranen in z'n ogen krijgt als hij de rolstoel laat zien. Maar hij wil 'm graag kwijt.
De kwitantie zit erbij, de batterij is nog in het doosje.. laden was niet meer nodig...
natuurlijk nemen we 'm mee.. .
En realiseren ons dat we het ding buiten moeten zetten, als we willen kamperen... anders kunnen we niet in slapen in de auto
We rijden door naar Västerås,( dat is mar 40 km verder) eten daar iets en doen, nu we toch in de stad zijn boodschappen en zoeken een mooie rit naar huis. Via Kopparberg, het oude kopermijnstadje.
bij de Ika daar halen we nog wat broodjes en fruit en rijden naar huis....
Vandaag wat kleine aanpassingen, daar is Martin nogal goed in, en ik durf van de veranda af! Hij doet ''t, 
