De buschauffeur geeft geen hint dat we er uit moeten, dus gaan we uit de bus als een aantal Duitsers en Fransen dat ook doen. Die zullen het wel weten?
We stoppen op een centraal plein aan de zee. Er is een grote info, eerst maar eens vragen waar we zijn en waar de bus terug gaat. De aardige mevrouw tekent het netjes aan op de kaart en raadt aan de gele toeristen bus te nemen. Lissabon is steil.. Dus dat wordt lopend niks. Niet voor onze trouwe Luggi, ( daar hebben de batterijen echt geen zin in) maar ook niet voor de knieën van Martin. Dat allemaal wetend wordt het tijd voor koffie, croissant en wc. Bijna traditie in een grote stad. Het is al warm, dus zoeken we een schaduwplek.
Dan naar de gele bus. Dank zij de mevrouw weten we de beginhalte. Luggi erin, vast binden en naar boven... Mooi tochtje.
Het is te zien..de aardbeving van 1798 of iets in die tijd.. Het puin is weg, maar echt oude gebouwen heeft deze stad niet. We rijden het ritje uit, zien alles vanuit de bus, boven in..gelukkig waait het lekker.
Musea doen we niet..overal lange rijen. Gewoon dus..lekker iets lichts eten, wijntje, broodje, ijsje... Schaduwplekje.. En met de bus terug naar de camping. Lissabon gezien...
