Sinds de 8e eeuw heette de plaats "Rathaldovilare", het was eerst een bezit van de bisschoppen van Bazel die het als leengoed gaven aan de heren van Rappolstein, die een van de invloedrijkste edele waren in de Elzas. De heer van Rappolstein was tevens de "Koning of beschermheer van de rond trekkende minstrelen in de streek", die zijn bescherming kregen door middel van het betalen van een belasting.
Toen deze familie in 1673 was uitgestorven, ging deze deels symbolische positie van "Koning van de minstrelen" naar de graven van Palts-Birkenfeld. De rond trekkende minstrelen hadden een pelgrimskapel nabij Rapotsweiller, gewijd aan hun patrones Sint-Maria van Dussenbach en hier hielden ze meestal op 8 september een feest. Ribeauville stond tot de 19e eeuwbekend als Rappotsweiller.
We zijn redelijk vroeg op pad..we horen alarmerende geluiden van volle campings. Je moet er hier op tijd bij zijn...
maar ja..eerst boodschappen natuurlijk..we hebben brood en groente nodig, en vanzelf..die heerlijke verse druiven.... dus naar Ribeauvillé,
En het stadje bekijken natuurlijk. Ook hier is het weer erg leuk, na koffietijd( een croissantje koop je weer bij de bakker, tegenover het koffietentje, ) wordt het weer drukker.. klopt..als we on 1 uur dit stadje verlaten staan er al weer 4 touringcar. bussen, Nummer 5 en 6 komen eraan....
We kijken eens op de kaart en het campingboekje..ach..wat jachten... er is heus nog wel ergens een plekje voor ons.
Nu zijn we er, vandaag is het veilig..
nee..echt niet altijd... het campingfoldertje vertelde ons wat we bij aardbevingen moesten doen...
een tip...
- de rust bewaren
-Niet bij bomwen of gebouwen blijven staan
-hoofd bukken, je armen erop
-niet achterom kijken
-niet terugkeren...
We hebben alles gedaan..geen aardbeving....
Wat..aardbevingen hier? En al die ouwe gebouwen uit 1400 staan er nog? Nee..het zijn geen Groningers hier..je hoort ze niet klagen.... een scheurtje min of meer doorstaat de eeuwen blijkbaar. Op internet vinden we ook geen laatste alarmerende berichten..ja..we liggen op een soort breuklijn... net als Petra en Marcel onder zee niveau wonen tegenwoordig..en wij hebben allebei onze jeugd daar onder dat niveau doorgebracht...
We maken dus in alle rust nog een mooi tochtje..
Het is, zoals gewoonlijk weer tegen 4 uur als we bij ern camping aankomen.
Vol.... de aardige mevrouw heft wel medelij met ons..alvast reserveren voor maandag? Nee..het gaat om vannacht..
Ze gaat bellen... er is een klein campinkje met nog 2 niet gereserveerde plaatsen.
Voor €13,44 hebben we een mooi plekje... en geen zin meer het dorpje in te gaan..
het enige wat we weten is dat het hier Wihr..en nog wat heet...komen we nog wel achter...
