De nieuwe duinen langs de Prins Hendrikdijk sluiten aan op de bestaande duinen bij de zuidpunt van Texel en gaan geleidelijk over in de Waddennatuur van schorren, slikken en zandplaten. De hoogte en vorm van de duingebieden in de omgeving waren een inspiratie voor de ruimtelijke inrichting van het landschap, laat Feddes/Olthof weten.
Tussen drie hoge duinkoppen liggen duinenrijen met kleinere hoogteverschillen en microreliëf (een geheel van kleine variaties in hoogte van het bodemoppervlak over een korte afstand). Dat laatste draagt net als afwisseling in beplanting bij aan gevarieerde flora en fauna in het gebied. Zichtlijnen naar de Waddenzee blijven behouden.
Door het landschap lopen een fietspad en een voetpad, die dankzij het gevarieerde landschap een afwisselend tracé hebben. Het landschap kan ook worden bewonderd vanuit een paviljoen dat is ontworpen door kunstenaar en architect John Körmeling. Het zwevende en langgerekte bouwwerk is via een brug verbonden met de duin waar het voor staat.
We gaan er natuurlijk heen nu het weer droog is.... wat een mooi ding..
Allen is er geen vogel te zien..dat is nou jammer... foutje John!
En ook niet toegankelijk voor echte invaliden... het zand heeft gedaan wat het altijd doet....wegwaaien...
En dat blokkert de toegang..niet voor mij hoor.... ik kom er toch wel.
We hadden ons voorgenomen hier ons kopje koffie te drinken.... tweede foutje... het is koud en er staat geen bankje.
Meer commentaar hebben we niet . Het is een prachtig punt... mooie wandeling, lekker rustig, en we kunnen aardig hoog komen.
Dan toch koffie...we rijden naar het haventje van Oudeschild .
Mooi plekje de auto in de zon, koffie, stroopwafeltje erbij.... wat is het leven toch goed....
Dan natuurlijk ook het piepkleine dorpje nog in
We hebben een wc nodig... terug naar den Burgh. Daar hebben ze bij de Hema een wc,koffie, verse saucijzen-en kaasbroodjes, en een Albert Heijn .
We wandelen nog even door het dorp en het is toch weer half 4 als we thuis zijn
.
.
