Die Michiel de Ruyter toch..

En weer is het grauw buiten... 

nog nooit zo'n week gehad in Zeeland. 

We ontbijten uitgebreid met de broodjes uit de air  fryer. Wat een ideaal ding toch . 

Morgen vroeg inpakken. Nu plannen voor vandaag 

Het is niet koud..klein wandelingetje in Dishoek. 

Een prachtig gebied, maar het rolstoel paadje kunnen we niet vinden. 

Er zijn meer mooie paadjes, maar die eindigen allemaal bij hoge trappen. 

Dat is weer pech, maar de mooie natuur  maakt veel goed. 

We rijden door naar Vlissingen 

Eten een broodje, wat doen we toch lux! In de auto is het niet zo gezellig als alles grauw en vochtig is. 

Door naar het maritiem museum. 

 

Ach.. niet onze collectie... er is heel wat afgevochten, maar wíj hadden Michiel... en die was toch goed! 

Wíj wonnen alles.... ...

Prachtige maritieme schilderijen 

in het muZEEum

Schepen zijn onmisbaar. In de zeventiende eeuw is dat ook al zo. Schepen vervoeren 

goederen en mensen, ze maken deel uit van de oorlogsvloot en ze zeilen over de hele 

wereld voor winst of buit. In alle havensteden zijn kunstenaars die deze maritieme 

 activiteiten vastleggen. Ze verkopen hun werk aan gewone mensen die een ‘zeetje 

met wat schepen’ aan de muur willen. Kooplieden en kapiteins geven zeeschilders 

opdracht om hun schip en hun heldendaden op zee te vereeuwigen. 

Nou ja...aardig hoor... wat zijn we toch goed.. 

al die statieschilderijen van al die helden rennen we maar voorbij... 

Een verrassing in de kelder: een oude film waarin we zien dat in 1944 door de geallieerden

Onder water wordt..dijken worden vernield.... een enorme ramp, met veel doden,gewonden,daklozen... 

en dan te weten dat in 1953 Zeeland de grote watersnoodramp treft...