Was het eigenlijk wel een Zweedse. .? We hadden de indruk dat haar Zweeds slechter was dan het
onze.
Volgens het briefje zou ze ook Nederlands spreken... maar die poging geven we al snel op..
We zijn benieuwd.. overmorgen weten we het...
Martin heeft veel jaren geleden hier, op de Tallhultsvägen een klavecimbel gebouwd.
Een Zweeds-Nederlandse vriendin heeft het beschilderd.
Het werd Näcken, de Zweedse watergeest die je betovert om in het water te komen.
“Pas op voor Näcken”, hoor je hier als kinderen te diep het water ingaan.
Ze heeft 'm een denkbeeldig plaatsje gegeven in Brattfallet, waar water uit de beekjes zo langzamerhand
de Klarälv rivier in stroomt.
Maar.. wij gaan ons eigen stekje verkopen..in Eindhoven is geen plaats..we moeten ook nog een bed
neer kunnen zetten,
Via een bouwer uit Stockholm is ie verkocht... naar Umeå.. na veel op en neer bellen.
Maar..hoe komt zo'n ding daar.. .. post Nord is niet zo'n goed idee... meer nog dan in Nederland moet je je
maar afvragen of het ooit aankomt.. en hoe....
In ons campertje is plaats. De koper wil graag dat we 'm brengen. Zij betaalt benzine en een hotel... 750 km heen en weer
in één dag zien we niet zitten....
Natuurlijk koppelen we er een vakantie aan vast.... weer eens iets anders dan de hele dag koffiedrinken met
bekenden naast het vele uitzoeken, opruimen en schoonmaken....
De laatste fotootjes en Tobias komt helpen het onhandige ding in de auto te zetten...
dinsdag rijden we weg en slapen 2 x onderweg... .. je hoort ervan!
