Dat zijn we niet gewend. Maar, omdat in zo’n kamer, hoe aardig en ook toch maar behelpen is( kleine handdoek, bed met die veren, lopende bovenburen en meer ongemak) is zo’n ontbijtje een oppepper…
Om kwart over 9( ook geen afwas) rijden we dan ook noordwaarts. Nog net kunnen we de twee kraanvogels op de foto zetten voor we via grus wegen naar de E4 rijden.
We bestuderen de kaart .. ommetje Höge Kusten?”
Hebben we tijd? Ach… we maken het…
Na de brug dus de landwegen op. Over schilderachtige weggetjes, van inham naar inham.
Dan is het ineens 3 uur… we moeten nog ruim 2.5 uur… hup naar de grote weg.. en doorrijden
Ikea heeft voor ons gekookt.
En dan naar de nieuwe eigenaresse van het klavecimbel.. een wereldvreemde Franse Filosoof én musicus… Doet in de Noord Zweedse rimboe haar vertaalwerk voor de universiteit…
Dan is het ineens 3 uur… we moeten nog ruim 2.5 uur… hup naar de grote weg.. en doorrijden
Ikea heeft voor ons gekookt.
En dan naar de nieuwe eigenaresse van het klavecimbel.. een wereldvreemde Franse Filosoof én musicus… Doet in de Noord Zweedse rimboe haar vertaalwerk voor de universiteit…
Dolgelukkig! Had nooit gedacht dat ze dit ooit zou kunnen bezitten..
Een mooi plekje, waar het klavecimbel een goed verder eigen leven zal hebben en veel muziek zal laten klinken.
