We racen door Noorwegen... we hebben stralend,helder weer. De wind is nog koud en de nachten helemaal.
Maar het is zo mooi... die staalblauwe lucht, die witte sneeuw, dat glazuurblauwe smelt ijs
We vertrekken dus weer vroeg, en rijden naar het kersendal, waar Astrid Lindgren over schrijft.
De kersen zijn uitgebloeid, maar de appels staan in volle bloei. Onder de sneeuw. Door de warme golfstroom ( we zitten hier op dezelfde hoogte als Alaska) blijft het hier relatief warm. En we zitten aan een fjord. Dus op zeehoogte.
Het is prachtig. Jammer dat de weg zo smal is dat je niet vaak kunt stoppen.. nou ha..zien en ervaren is belangrijker dan de foto
We willen naar de overkant, en moeten 2 uur wachten op een pontje maar we zitten in de luwte in het zonnetje, met onze koffie ren broodjes onder handbereik
Door lange tunnels(met een rotonde) gaar we de hoogte in.. haarspeldbochten, en vergezichten. De bussen rijden al weer af en aan. Af en toe nemen we een smal weggetje. Gelukkig zijn het de andere auto's die schteruit moeten rijden als we elkaar niet kunnen passeren. door de sneeuw..zo prachtig!
Een van de wensen was de treinreis uit het boek" bruggenbouwers"
Maar die vertrekt rond een uur of 4.. volgende week gaat er ook één om half 11... daar wachten we niet op.. komt , wie weet ooit nog eens. Een mens moet iets te wensen overhouden. We vinden beneden aan, in de luwte een aardige camping.
