0nze jaarlijkse familieweek. Broers,zus,dochter.... gecombineerd met leuke musea...
Gister al op tijd de deur uit. Via via naar het huisje van de Roompot. In kijkduin.. het goedkoopste natuurlijk, maar afdoende. Goed bed goeie verwarming,wc en douche. Wat wil een mens nog meer.
Toch een hoop geregel..auto leeg en voor alles is uitgepakt ligt er al een lijstje wat we een volgende keer mee moeten nemen. Maar dat gaat vast wennen.
Als ik in de nacht wakker wordt denk ik eerst dat we in Zweden zijn..zo stil, zo donker..
Even voor 10 uur zijn we alweer op pad. We vermoeden dat we dan de meeste kans hebben op een parkeerplaats.
Verscholen in de duinen van Scheveningen, als een parel in het zand, ligt museum Beelden aan Zee. Het museum is in 1994 gesticht door het verzamelaarsechtpaar Theo en Lida Scholten en richt zich exclusief op de moderne en hedendaagse internationale beeldhouwkunst. Beelden aan Zee is een particulier museum, gedragen door een grote groep enthousiaste vrijwilligers en structureel ondersteund door een vereniging van vrienden. 
En dat lukt! We zijn dan ook bijna als eerste binnen. Heerlijk..dus eerst rennen we naar de dingen die we het eerst willen zien.
Wereldberoemd zijn de Nana’s van de Franse beeldhouwer Niki de Saint Phalle (1930-2002). Kleurrijke, uitbundig vrolijke vrouwenfiguren die dansend, springend en bruisend van energie door het leven gaan. Hun joie de vivre werkt aanstekelijk en past uitstekend bij een museum dat jarig is. Museum Beelden aan Zee in Scheveningen zet zijn 25-jarige jubileum met een groot oeuvre overzicht van Niki de Saint-Phalle. De mateloos populaire Nana’s krijgen in Scheveningen de hoofdrol.
Nana is Niki de Saint Phalles persoonlijke versie van Eva, van Venus, van alle vrouwen ter wereld van vroeger en nu. De beeldhouwer heeft met haar Nana een iconisch vrouwbeeld geschapen. Zelfbewust en onafhankelijk dragen haar sculpturen een actuele boodschap uit. Het eeuwige debat over de verhouding tussen man en vrouw, gelijke behandeling en honorering alsmede de recente, wereldwijde aandacht voor de #MeToo beweging, bevestigen dat keer op keer.
We zijn dan ook aan de koffie toe. Mooie onderbreking, want het is een feest van kleur en vorm. Op de video
over De kunstenaar zien we dat er een hele beeldentuin ergens in Toscane is..opzoeken en noteren. Moeten we dus ook nog heen.
De rest hebben we eerder gezien. En het andere nieuwe vinden we niet zo mooi. Rond 12 uur willen we naar buiten. Het mooie van dit museum is dat je steeds de wolken,de duinen en soms de zee ziet.
We klimmen de boulevard op,en bekijken die leuke poppetjes... van wie zijn die toch....
We eten een broodje, gaan op huis aan en verkleden ons.
Om 3 uur moeten we weer weg... feestje van de broer van Martin.
We rijden nog even langs de nieuwe waterweg... één grote bouwput.
We komen dus wat ouwe neven en nichten tegen.
En half 9 zitten we weer in ons hutje....
