Dat onze kleinkinderen, net als wij elk jaar een jaartje ouder worden is geen nieuws.... over de 20 nu allemaal.... allemaal op hun eigen manier bezig hun toekomst vorm te geven.
Onze Sefa is ook alweer 2 geworden ...
We zien hem wat vaker..even koffiedrinken, mee eten... Hij herkent ons dan ook onmiddellijk..al kijkt hij nog steeds even of de echte opa en oma soms achter ons aankomen. Want dat blijven Petra en Marcel!
Wij hebben het druk gehad.. de garage, waar Martin z'n werkplaats had én een hoop gereedschap zijn verkocht, . een niet dramatische afsluiting van een levensfase..
Ėn onze plannen zijn weer eens gewijzigd....
Een mens, en zeker wij..moeten soms op een beslissing terug komen.... Na de verkoop van de garage zouden we ons wagenpark aanpassen.... doen we NIET..
Onze vehikels kunnen ons nog niet missen... Bij nader inzien vonden we het een dom plan... zo fijn als het campertje nu is krijgen we er nooit meer één, en met het Renaultje is ook niks mis.., al is ie een beetje bejaard aan het worden ..maar dat geldt ook voor ons...en we ruilen onszelf ook nog niet in....
een
Plint gedicht....
Na deze mooie zomer, het prachtige najaar , de jaarlijkse marathon voor de deur... zittend met een kopje koffie aanschouwen we het spektakel .. Blij met het feit dat wel weer een meneer en mevrouw uit Nigeria de prijs zullen winnen..al zou het voor hen prettiger zijn als ze gewoon thuis konden blijven en dáár genoeg geld verdienen..Meelij met al die mensen die in het zweets des aanschijns naar het eind toesjokken om zichzelf te bewijzen...
Heerlijk..dat hoeven we
niet....
Het was wel lekker rustig..zo zonder al die auto's... kan de binnenstad niet elke dag een paar uurtjes dicht? En ópen gaan als wij wegwillen? 
